ماجرای امروز

امروز بعد کلاس بچه ها تو محوطه بودند و یک سری استند خیریه تو دانشکده هست این روزها که هدفشون فروش یه سری محصولات دست ساز به نفع خیریه است. یکی از بچه های کلاسمون رو دیدم با چند تا کتاب و یه سری تبلیغات مسابقه کتابخوانی که اونجا فعالیت می کرد. کتاب راجع به یه شهید بود و با تخفیف خیلی خوبی عرضه میشد و قرار بود بعد از عید از مطالب کتاب امتحان گرفته بشه و به نفرات برتر جوایزی داده بشه و منم اونجا ایستادم کمی راجع به کتاب بحث شد و آخرش هم نخریدم. بعد یکی از بچه های کلاسمون اومد راجع به کار جدیدش صحبت کرد مثل اینکه یه کسب و کار خلاقانه با ایده ی خودش راجع به بیمه راه اندازی کرده و از پروسه استخدام شدن یه سری از بچه های دانشکده گفت. صحبت هامون گل انداخت یهویی و یکی دیگه از بچه ها اومد لواشک تعارف کرد منم رد کردم گفت دخترا که خیلی لواشک دوست دارند منم گفتم از کجا میدونی؟ ولی جدا راست میگی دوست دارم منم راستش الان حسش نیست. میخواستم راجع به بورس ازش بپرسم که گفت فعلا باید بره جایی یهویی پسره گفت خوب از خودم میپرسیدی من بهت میگفتم. همین طوری قرار شد با هم بریم بیرون از دانشکده که قبلش رفت از این غرفه ها ساندویج گرفت منم رفتم آب خوردم. تو مسیر کمی راجع به بازار حرف زدیم این ها تا یه جایی که پرسید شما کجا میری منم گفتم یه جا کار دارم اینجا باید پیاده برم بعدش اون سختش بود تاکسی گرفت تعارف هم کرد و گفت من حساب میکنم. فقط تشکر کردم و گفتم کار دارم و ازش جدا شدم. یهو چند ساعت بعد تلگرامم رو چک کردم دیدم پیام داده من برات فلافل خریده بودم یادم رفت بهت بدم. منم ازش تشکر کردم و گفتم انتظارشو نداشتم. قبل از اینکه از دانشکده هم بریم بیرون یکی از بچه ها باهاش کار داشت ازش معذرت خواهی کرد و با من اومد بیرون یه کم مشکوک طور بود رفتارش آیا یه همکلاسی که چند ترم هیچی بینتون نبوده ممکنه یهویی حسش به تو یه چیز عجیب باشه که خودتم حس کنی رفتارش مشکوک هست. واقعا نمیدونم چه خبر هست. راستی یه کم خیابون گردی کردم تو مسیر کارگزاری که رفتم سوال بپرسم و موقع برگشت تو میرداماد یه بلوز مشکی بافت که تو آف بود رو با قیمت خیلی خوبی نسبت به قیمت اصلیش خریدم. خیلی حس خوبی از این خریدم داشتم با اینکه خوب میدونم مناسب فصل خرید نکردم ولی دوستش دارم. توی مترو هم یه خانمی بود جوراب میفروخت ازش سه تا خریدم اولش گفت دوازده بهش گفتم ده بود اینا اگه ده میدی میبرم گفت باشه ولی بعدش موقع پول گرفتن دوازه حساب کرد. راستش خیلی حوصله نداشتم سر دو تومن معامله رو فسخ کنم فقط بهش گفتم کلک زدی ناله کرد که داره گرون میشه سال جدید همین پانزده تومن هست. ایستگاه بعدی از یه خانمی قیمت گرفتم فهمیدم ده هست خوب سرم کلاه رفت. دیگه کاریش نمیشه کرد. تو مترو با یه خانم حرف میزدم میگفت اینا رو من صحبت هاشون شنیدم حداقل ماهی سه تومن در میارند یکیشون میگفت ماهی یک و نیم اجاره میده. منم بهش گفتم والا این جوراب ها سال پیش سه تا پنج تومن بوده یهو ده تومن شد الانم که طرف میگه پانزده تومن والا سودش خیلی خوبه اینام یه کم دست زیاد شده قیمت رفته بالا شاید مثل قبل نفروشند ولی میفروشند هیچی این قدر حرف زدیم از دستم در رفت دو تا ایستگاه بعد فهمیدم کلی پایین اومدم و چرا دو  ایستگاه قبل پیاده نشدم. هیچی مسیرم طولانی تر شد کلی هم منتظر شدم تا قطار برسه و بعدش که رسیدم ولی عصر واقعا خیابون ها بوی عید داشت. همه در تب و تاب خرید و هیجان دست فروش ها و مردم و موزیک و شلوغی حال و هوای آدمو عوض میکرد. حیف زیاد وقت نداشتم تو خیابون پرسه بزنم خیلی خسته بودم و واقعا گرسنه هم بودم هر چند دلم میخواست ولی واقعا حسش نبود.